- złorzeczenie
- сущ.• проклятие
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
złorzeczenie
Смотреть что такое "złorzeczenie" в других словарях:
złorzeczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. złorzeczenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} życzenie komuś czegoś złego; pomstowanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słychać było złorzeczenia kierowców tkwiących w ogromnym korku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
złorzeczenie — n I rzecz. od złorzeczyć Daremne żale próżny trud, bezsilne złorzeczenia! Przeżytych kształtów żaden cud nie wróci do istnienia. (Asnyk) … Słownik języka polskiego
klątwa — ż IV, CMs. klątwawie; lm D. klątw 1. «wyłączenie kogoś ze społeczności kościelnej; ekskomunika; ogólnie: przeklęcie, wyklęcie kogoś» Klątwa kościelna, papieska. Obłożyć kogoś klątwą. Rzucić na kogoś klątwę. Zdjąć z kogoś klątwę. Zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
pypeć — m I, D. pypećpcia; lm M. pypećpcie, D. pypećpciów a. pypećpci wet. «białawe, niekiedy zrogowaciałe zgrubienie na języku drobiu (zwłaszcza kur), powstające wskutek wysychania błony śluzowej i utrudniające pobieranie pokarmu» ◊ pot. Niech dostanie… … Słownik języka polskiego
piktkalba — ×pìktkalba (plg. l. złorzeczenie) sf. (1); Sut plūstami žodžiai, keiksmai … Dictionary of the Lithuanian Language
